Hierbij een laatste berichtje van uit Tegucigalpa, deze namiddag keren we terug naar los llanitos, samen met oma Honduras.

In tegenstelling tot de ontmoeting met opa Honduras verliep de ontmoeting met oma Honduras veel minder emotioneel. Zij was wel heel blij om de kindjes te zien, en de kindjes ook wel om haar te zien maar om de een of andere reden komen ze niet spontaan naar haar om een knuffel of een zoen. Beetje lastig wel want oma honduras wil hen de hele tijd knuffelen en bij haar hebben, verwend ze ook rot met nieuwe kleren en snoepjes, maar de echte klik is er precies (nog?) niet. Misschien betert dit wel als we uit de stad weg zijn. Tegucigalpa is nog altijd een super drukke stad, of toch het deel waar oma woont. Als je hier de straat wilt oversteken riskeer je telkens weer je leven. En ondanks dat iedereen beweert dat het hier frisser is, heb ik het er toch snikheet, vooral omdat oma helemaal ingesloten woont en geen ventilator heeft. Enig voordeel is dat er elke dag wel een onweersbui voorbijtrekt.

Veel is hier ook niet echt te beleven. Enkel een mall met een speeltuintje voor de kindjes, maar echt spectaculair is het hier dus niet.

Morgen gaan we naar het meer van Yojoa, een supergroot meer waarop we met een bootje mogen varen (geregeld door een vriend van de vriend van wie we de auto gebruiken). Donderdag gaan we naar een dierentuin daar in de buurt die de moeite schijnt te zijn en vrijdag trekken we dan voor het weekend naar Copan>

Foto's kan ik voorlopig niet plaatsen aangezien het voordelige internettarief op telefoon met beperkte limiet bleek te zijn (ik vond het al heel bizar dat dit zo goedkoop was) en de limiet ondertussen overschreden is. In het hotel in Copan is er wifi, dus misschien lukt het daar wel.