Sponsoring
Uit verschillende hoeken kregen we de vraag van mensen die graag hun steentje willen bijdragen en of we bepaalde projecten sponsoren in Honduras. Deze reis beschouwen we meer als een vrienden- en familiebezoek dus naar echte sponsoring gaan we niet op zoek. Uiteraard ga ik langs bij Momuclaa, de vrouwenorganisatie waarbij ik een jaar als vrijwilliger gewerkt hebt. Deze organisatie kan altijd wel steun gebruiken, maar anderzijds zou ik liever zelf eerst bekijken hoe het er momenteel verloopt. De voorbije maanden ontving ik heel tegenstrijdige berichten van verschillende bronnen, gaande van 'Momuclaa staat sterker dan ooit' tot 'Momuclaa bestaat niet meer', vandaar dat het zonde zou zijn hierin tijd en energie te steken als we achteraf besluiten dat de opbrengst niet echt nuttig kan gebruikt worden (want uit ervaring weet ik ook: Momuclaa kan het goed uitleggen maar het moet dikwijls met een korreltje zout genomen worden). Als ik zie dat ze echt goed bezig zijn, ben ik zeker en vast bereid om te kijken hoe we hen kunnen helpen, maar zoals gezegd, dat wil ik liever eerst ter plaatse gaan bekijken.
Verder ben ik zeker van plan om met de kindjes de scholen van La López (waar ik verbleef) en Atima (waar Rony's familie woont) te bezoeken zodat zij zich een eigen beeld kunnen vormen over het verschil met pakweg een schooltje in Bassevelde. Deze scholen zouden hulp zeker en vast appreciëren in de vorm van (kleur)potloden, schriften,... of op financieel vlak. Ook de verschillende openbare gezondheidscentra moeten het vaak stellen met heel beperkte middelen, dus ook daarvoor is alle hulp zeker welkom. Honduras blijft natuurlijk gewoon een heel arm land (een van de armste landen van Latijns-Amerika) waar alle hulp in welke vorm dan ook heel erg gewaardeerd wordt. Veel van onze vrienden en familie hebben er sinds ons laatste bezoek een of meerdere kindje(s) bij, en in vele gevallen gaat het hier om tienerzwangerschappen of studerende moeders dus ook hier kunnen deze mensen heel blij gemaakt worden met kleertjes of dergelijke.
Rony's dorpje zelf is een klein dorpje midden in de bergen tussen de koffieplantages. Bijna iedereen is er op de een of andere manier familie van elkaar. De mensen zijn heel hecht en doen er ook alles aan om hun gemeenschap verder uit te bouwen. Zo hebben ze toen ik er was in 2002 met het hele dorp samen een stroomgenerator gekocht en sindsdien is er elektriciteit. Momenteel hebben ze ook verschillende projectjes lopen gaande van het aanleggen van visvijvers, oprichten van coöperatieven om hun koffie aan een zo goed mogelijke prijs voor hen te verkopen, oprichten van een voetbalclub voor de jongeren,... Ze zijn heel erg op zichzelf aangewezen, maar ze vormen een heel hechte gemeenschap waarin iedereen samen voor hetzelfde doel gaat. Ook hier wordt hulp in welke vorm dan ook zeker op prijs gesteld en nuttig besteed.
Zoals gezegd: dit is helemaal geen verplichting. Wie graag iets geeft, mag ons zeker contacteren. Wij houden je dan zeker op de hoogte over wat er met je gift gebeurd is. Mocht jeliever een 'echt' project steunen, ook geen probleem uiteraard, je mag ook contact metons opnemen, enwij kunnen zeker projecten aanbevelen.
Reacties
Reacties
Ja, het begint nu wel heel dichtbij te komen... Sari ziet het in ieder geval heel goed zitten. Want elke morgen komt ze me vertellen dat ik niet in de valies mag. En van zus ben ik te weten gekomen dat het gelukt is om zonder pamper te slapen. Ik ben supertrots op Sari.
Ik ga de kapoenen in ieder geval heel erg missen maar ik ben heel blij voor hen. En aangezien ik niet in de koffer meemag (bij de pot choco), ga ik maar langs deze weg mee op reis. Veel succes!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}