Voor alles is er een eerste keer: de eerste keer naar Honduras met het hele gezinnetje en daar hoort dus voor de eerste keer ook een blog bij.

Geen mens die het nog had verwacht, en wijzelf al helemaal niet: een tripje naar Honduras in 2012. Er was al veel over gesproken, dat wel: het laatste jaar dat beide dochters nog in de kleuterklas zitten en we nog ongebonden om het even wanneer kunnen reizen; de oudste dochter die nu echt interesse heeft gekregen in haar roots, en haar uiterste best begint te doen om het Spaans een beetje onder de knie te krijgen, zichzelf probeert te overtuigen dat frijoles écht lekker zijn; zich afvraagt of de tortilla's met warme kaas van oma Honduras écht de lekkerste van de wereld zijn en toch wel eens in levende wil zien dat bananen en appelsienen inderdaad aan bomen groeien. De jongste vindt het allemaal wel ok, zolang ze maar zeker weet dat zowel papa, mama als Sari mee zullen gaan. Soit, veel blabla dus. Maar de economie stuurde alles een beetje in de war: tickets om met vier personen naar het onbekende andere eind van de wereld trekken vind je niet meteen terug in de soldenafdeling. Afwegen dus: hoeveel hebben we ervoor over. Blijven zoeken ook: is er écht niks beters te vinden? Tot plots, uit het niets: de allergoedkoopste tickets die we konden vinden. Plots was er geen ruimte meer voor twijfel: deze moesten de onze worden. Supersnel overleg met het werk, de school, het thuisfront, en hup: reisdatum staat klaar: 26 april zwaaien we jullie toe vanuit het luchtruim.